Aile içi şiddet; bireylerin hayat kalitesini, aile içi dinamikleri ve bağları oldukça olumsuz etkileyen bir şiddet türüdür. Aile içinde yaşanan şiddet genellikle babanın anne ve çocuğa yönelik şiddet eylemi olarak algılanır. Fakat mağdur konumundaki çocuğun yaşı ilerledikçe, yani ergenlik çağına geldiğinde saldırgan rolüne geçiş yaptığına dair az da olsa bilimsel çalışma olması dikkat çekici. Bu da aile içi şiddette göz ardı edilen ama önem arz eden yeni bir şiddet türü olarak ergen şiddetini ön plana çıkarıyor.

Condry ve Miles güncel çalışmalarında Metropolitan Police polis departmanında Nisan 2009-Mart 2010 tarihleri arasında ergenlerin ebeveynlerine yönelik şiddet eylemlerini içeren kayıt altına alınmış tüm olayların suçlu, mağdur ve olay karakteristikleriyle ilgili veriler sunuyor. Araştırmada 13-19 yaş aralığındaki ergen bireylerin bir ebeveyne veya üvey ebeveyne yönelik şiddet eylemlerini kapsayan 2336 vaka inceleniyor.

13-19 yaş aralığındaki, ebeveynlerine yönelik şiddet davranışında bulunan ergenlerin %87,3 oranında erkek olduğu, ortalama yaşın ise 16,4 olduğu; mağdurlara bakıldığında ise %77,5’inin kadın ve ortalama yaşın 43,6 olduğu görülüyor. Tüm vakalar arasında erkek çocuğun anneye yönelik şiddet eyleminin %66,7 (1892 vakada 1261) oranında yaygın olduğu anlaşılıyor. Babaların, annelere nazaran çocuklarının kişiye yönelik şiddet suçlarını daha fazla rapor ettikleri (%69,9); annelerin ise babalara kıyasla çocuklarını suça dair hasar olaylarında rapor ettikleri (%38,9) görülüyor. Ayrıca çalışma kapsamında polis memurları ve ebeveynlerle yapılan görüşmeler, ebeveyne yönelik şiddet eylemlerinin uzun süreli devam ettiği sonucunu yansıtıyor.

Daha önceki çalışmalarda çocuk tarafından şiddete maruz kalma sorunu “anne istismarı” gibi etiketleniyorken bu çalışmada babaların şiddet eylemini daha fazla rapor etmiş olmaları oldukça dikkat çekici. Ayrıca erkek çocukların şiddet girişimleri fiziksel olarak daha tehdit edici algılandığı için kız çocuklarına nazaran erkek çocukların daha fazla rapor edildiğine de araştırmanın tartışma kısmında yer veriliyor.

Şiddetin değişik formlarının birbiriyle ilişkili olduğunu kabul ettiğimizde, ebeveynlerine şiddet uygulayan ergenlerin başka alanlarda şiddeti çözüm yolu olarak görüp buna başvurabileceklerini öngörmek zor değil. Ek olarak, ergenlerin ebeveyne şiddet uyguladığı durumlarda aile dinamiklerinin detaylı olarak incelenmesi suç bilimi açıdan oldukça büyük önem taşıyor. Bu çalışma, İngiltere’de polis kayıtlarındaki vakaların analizine dayanarak sunulmuş ilk çalışma olmasından ötürü de önem taşımaktadır.

Detaylar için kaynak

Condry, R. & Miles, C. (2014). Adolescent to parent violence: Framing and mapping a hidden problem. Criminology and Criminal Justice, 14(3); 257-275.