Çocukların kişisel, sosyal ve bilişsel gelişiminde ebeveynleri model almaları; onların tutum ve davranışlarını taklit etmeleri önemli bir yere sahiptir. Dolayısıyla ebeveynlerin tutum ve davranışları çocukların gelişiminde oldukça belirleyici rol oynar. Örneğin araştırmalar, ebeveynlerinin kaygılı olduğu durumlarda çocukların da kaygı seviyesinin arttığını gösteriyor.

Sarah Francis ve Bruce Chorpita ise bir araştırmalarında, çocukların kaygı yaşamasına dair olumsuz tutum ve düşünceleri olan ebeveynlerin, çocuklara yaklaşımlarının farklı olacağını ve bu durumun da çocukların kaygısını artıracağını öne sürüyor. Araştırma sonucunda ebeveynleri kaygılı olan çocukların da daha kaygılı oldukları ortaya çıkıyor. Ancak bu sonuca ek olarak çocuklarının yaşadığı kaygının getirebileceği sonuçlar hakkında olumsuz inançları daha fazla olan ebeveynlerin çocuklarının bu olumsuz tutumlara bağlı olarak kaygılarının daha da artabileceği gözleniyor. Bu durum dolaylı olarak ebeveyn-çocuk arasında görülen kaygı ilişkisini güçlendiriyor. Yani çocukların kaygılı olmalarıyle ilişkili faktör sadece ebeveynlerin kaygısı değil, aynı zamanda ebeveynlerin çocuğun kaygısı ile ilgili tutumlarıyla oluşan dolaylı bir etki. Bu ve daha önceki benzer çalışmalara bakarak anne ve babanın çocuğa nasıl yaklaştığı, çocuğun duygusal yaşantısını etkileme potansiyeline sahip olduğu söylenebilir.

Detaylar için kaynak

Francis, S.E., & Chorpita, B.F. (2011) Parental beliefs about child anxiety as a mediator of parent and child anxiety. Cognitive Therapy and Research,35, 21-29.