Sosyal anksiyete (kaygı) bozukluğu; sosyal ortamlarda başkaları tarafından olumsuz değerlendirilmekten yoğun şekilde kaygı duyma ve korkulan durumlardan kaçınma eğilimi ile tanımlanabilecek bir kaygı bozukluğudur. Bu kaygı, çocuk ve gençlerde oldukça sık görülen, kişinin yaşamını ve yaşam kalitesini olumsuz etkileyen bir bozukluktur. Tedavisinde ise, psikoterapi etkili bir şekilde kullanılmaktadır. Bunlar arasında davranışçı ve bilişsel-davranışçı müdahaleler sıkça kullanılarak, etkili bir terapi ortamında verimli sonuçlar alınmaktadır.

Bu etki, yakın zamanda yapılan bir araştırmayla da desteklendi. Kley ve arkadaşları, sosyal anksiyete bozukluğunun varlığı ve bilişsel-davranışçı müdahalelerin çocuklara olan etkisini, 8–13 yaş aralığında 75 çocuğun katılımıyla inceliyor. Katılımcılardan korkularının hikayesi, demografik bilgileri, sosyal anksiyete düzeylerini ve boyutlarını ölçen bir dizi ölçek doldurmaları isteniyor. Çocuklar 90 dakikalık 9 hafta sürecek olan ve 12 oturumdan oluşan; kaygı yaratan duyguları ve bedensel yansımalarını tanıma, sosyal kaygı yaratan zihinsel kalıpları tanıma ve değiştirme, sosyal ortamlarda yeterlilik hissi verecek rol çalışmaları, kaygı yaratan ortamlara maruz kalma ve baş etme becerileri geliştirme gibi aşamaları olan bir bilişsel-davranışçı grup terapisine alınıyor.

Sonuçlar incelendiğinde, bilişsel-davranışçı grup terapisine katılan çocukların sosyal anksiyete yakınmalarında düşüş gözlemleniyor. Bunun yanında kaygısını işlevsel olmayan bir şekilde düzenleme azaldıkça, sosyal kaygının da azaldığı görülüyor. Grup terapisi öncesinde yüksek oranda sosyal kaygısı olan çocukların, terapi sonrasında en fazla yararı sağladıkları sonucuna da ulaşılıyor.

Bu araştırma; bilişsel-davranışçı müdahalelerin sadece sosyal kaygısı olan yetişkinlerde değil, sosyal kaygısı olan çocuklarda da etkili olduğunu ve kaygı üzerinde duygusal müdahale stratejilerinin olumlu sonuçlar doğurduğunu göstermesi açısından önem taşıyor.

Detaylar için kaynak

Kley, H., Heinrichs, N., Bender, C., Tuschen-Caffier, B. (2011). Predictors of outcome in a cognitive-behavioral group program for children and adolescents with social anxiety disorder. Journal of Anxiety Disorders, 1-9.