İlköğretim dönemi, bilginin, toplumsal yaşamın, sosyal ilişkilerin temelinin atıldığı dönemdir ve öğretmenlerin bu dönemde çocuklar üzerindeki etkisi oldukça büyüktür. Öğretmenlerin, kültürel bilgi ve iletişim becerilerini geliştirmiş olmak, kontrollü davranış göstermek gibi yetilere sahip olmanın yanında  çocukları sevmeleri de öğrencilerle olan ilişkilerine büyük katkı sağlar. Bakalım Türkiye’de öğretmenlerin çocuk sevgisine dair yapılan bir araştırma sonuçları neler gösteriyor.

Selahattin Gelbal ve Veli Duyan, ilköğretim okullarında görev yapan 828 öğretmenle yaptığı çalışmada, öğretmenlerin çocuk sevgisini, bir standart ölçek aracılığı ile  inceledi ve çocuk sevmenin sosyo-demografik özelliklere göre nasıl değişiklik gösterdiğini araştırdı.

Kadın ve erkek öğretmenler arasında çocukları sevme durumu bakımından  bir farklılık görülmezken; yaşa göre bakıldığında 41–45 yaş grubu öğretmenlerin çocuk sevme puanlarının en yüksek olan grup olduğu;  çocuk sevme puanı en düşük yaş grubunun ise 20–25 yaşları arası olduğu görüldü. Bunun yanında evli öğretmenlerin , bekar ve dul öğretmenlere göre;  çocuk sahibi olan öğretmenlerin, olmayanlara göre çocuk sevme puanlarının daha yüksek olması da sonuçlar arasında yer aldı.

Sınıf öğretmenlerinin, branş öğretmenlerine göre çocuk sevme puanlarının daha yüksek olduğu görüldü. Sınıf öğretmenlerinin çocuklarla daha çok zaman geçiriyor olmasının bu sonuç üzerinde etkili olabileceği belirtiliyor. Ayrıca  sınıftaki öğrenci sayısı azaldıkça öğretmenlerin çocuk sevme puanlarının arttığı gözlendi. Az nüfuslu sınıflarda öğretmenlerin çocuklarla daha çok vakit geçirebilme olanağı bu sonuca etken olarak  gösteriliyor.

Ek olarak, çocuk kitapları okuyan, çocuklarla ilgili haberleri takip eden, çeşitli çocuk oyunlarını bilen ve çocuklara hizmet veren kuruluşlarda gönüllü olarak çalışan öğretmenlerin çocuk sevme ölçeğinden daha yüksek puan aldığı da sonuçlar arasında yer alıyor.

Detaylar için kaynak

Gelbal, S., ve Duyan, V. (2010). İlk öğretim öğretmenlerinin çocuk sevme durumlarına etki eden değişkenlerin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38, 127-137.